امروزه فناوری عامل اصلی انقلاب تکنولوژی و صنعتی نو و جدید در سراسر جهان گردیده است؛به طوری که دیگر نمی توان در مورد چیزی سخن گفت و اثر فناوری و تکنولوژی را در آن ندید.

امروز در این مقاله ما سعی داریم تا تعدادی ازین فناوری ها در حوزه صنعت دام را به شما معرفی و توضیح دهیم.

با ما همراه باشید.

موارد استفاده و ورود فناوری در صنعت دام

استفاده از سامانه‌های ردیابی و مانیتورینگ: بررسی نحوه استفاده از فناوری‌های مانیتورینگ مانند ردیابی GPS، سنسورها و دستگاه‌های پوشیدنی برای نظارت بر مکان، فعالیت و سلامت دام‌ها.

پرورش هوشمند: بررسی تکنیک‌های پرورش هوشمند مبتنی بر فناوری‌های نوین مانند استفاده از هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، سیستم‌های تصمیم‌گیری هوشمند و روباتیک در بهبود بهره‌وری و سلامت دام‌ها.

استفاده از داده‌های بزرگ: بررسی نحوه استفاده از تحلیل داده‌های بزرگ (Big Data) و هوش مصنوعی در بهبود تشخیص بیماری‌ها، پیش‌بینی عملکرد دام‌ها و بهبود مدیریت سلامت دام‌ها.

تکنولوژی‌های پایش و داروسازی: بررسی استفاده از تکنولوژی‌های پایش مانند سنسورها، تجهیزات پزشکی پیشرفته و ارتباطات بی‌سیم در پایش و درمان بیماری‌ها و مشکلات سلامت دام‌ها.

اینترنت اشیاء در دامداری: بررسی کاربردهای اینترنت اشیاء (IoT) در دامداری، از جمله پایش هوشمند و خودکار عوامل محیطی، مدیریت منابع غذایی، و نظارت بر رفاه دام‌ها.

روش‌های تشخیص مبتنی بر تصویربرداری: بررسی کاربردهای تصویربرداری و پردازش تصویر در تشخیص بیماری‌ها، ارزیابی وضعیت جسمانی دام‌ها و تشخیص مشکلات سلامت دام‌ها.

تغذیه هوشمند: بررسی استفاده از فناوری‌های نوین در بهبود تغذیه دام‌ها، از جمله فرمولاسیون تغذیه هوشمند، استفاده از روش‌های دقیق تغذیه و تکنیک‌های تغذیه مبتنی بر داده‌ها.

 تأثیر فناوری‌های نوین بر بهره‌وری و سلامت دام‌ها

اتوماسیون و اتصال دستگاه‌ها: بررسی استفاده از فناوری‌های اتوماسیون و اتصال دستگاه‌ها در دامداری، مانند سنسورها، ردیابی GPS و دستگاه‌های پوشیدنی برای نظارت بر شرایط سلامت و بهره‌وری دام‌ها.

پرورش هوشمند: بررسی روش‌های پرورش هوشمند مبتنی بر فناوری‌های نوین، مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، سیستم‌های تصمیم‌گیری هوشمند و روباتیک در بهبود بهره‌وری و سلامت دام‌ها.

استفاده از داده‌های بزرگ: بررسی نحوه استفاده از تحلیل داده‌های بزرگ (Big Data) و هوش مصنوعی در بهبود تشخیص بیماری‌ها، پیش‌بینی عملکرد و بهره‌وری دام‌ها و بهبود مدیریت سلامت آن‌ها.

تکنولوژی‌های پایش و داروسازی: بررسی استفاده از تکنولوژی‌های پایش نظیر سنسورها، تجهیزات پزشکی پیشرفته و ارتباطات بی‌سیم در پایش و درمان بیماری‌ها و مشکلات سلامت دام‌ها.

اینترنت اشیاء در دامداری: بررسی کاربردهای اینترنت اشیاء (IoT) در دامداری، از جمله پایش هوشمند و خودکار عوامل محیطی، مدیریت منابع غذایی و نظارت بر رفاه دام‌ها.

روش‌های تشخیص مبتنی بر تصویربرداری: بررسی کاربردهای تصویربرداری و پردازش تصویر در تشخیص بیماری‌ها، ارزیابی وضعیت جسمانی دام‌ها و تشخیص مشکلات سلامت دام‌ها.

تغذیه هوشمند: بررسی استفاده از فناوری‌های نوین در بهبود تغذیه دام‌ها، از جمله فرمولاسیون تغذیه هوشمند، استفاده از روش‌های دقیق تغذیه و تکنیک‌های تغذیه مبتنی بر داده‌ها.

شاید در نگاه اول عنوان این مقاله را یک چیز بیهوده و مشخص بدانید اما باید بگوییم که دلایل بسیاری برای تولید این ظرف ها وجود دارند
با ما همراه باشید تا بفهمیم که چرا برای ساخت ظروف فلزی مواد غذایی از فلزات ضد زنگ استفاده می شود؟ خصوصا دیگ های نگهداری شیر

استیل ضد زنگ چیست؟

به فلزهایی که برای ساخت ظروف استیل ضد زنگ استفاده می‌شوند، به عنوان فولاد ضد زنگ مشهورند. فولادهای ضد زنگ معمولاً شامل آلیاژهایی از آهن، کروم، نیکل و مواد دیگر هستند که به آنها خواص ضد زنگ و مقاومت در برابر خوردگی می‌دهند. در زیر توضیحاتی درباره ویژگی‌های اصلی فولادهای ضد زنگ استیل ضد زنگ آمده است:

۱. مقاومت در برابر زنگ زدگی: فولادهای استیل ضد زنگ دارای رویشی نازک از اکسید کروم هستند که به آنها مقاومت در برابر زنگ زدگی و خوردگی از طریق تماس با هوا و مواد شیمیایی را می‌دهد.

۲. مقاومت در برابر خوردگی: استیل ضد زنگ به دلیل حضور آلیاژهایی مانند کروم و نیکل دارای مقاومت بالا در برابر خوردگی است. این ویژگی آن را به یک ماده مناسب برای نگهداری مایعاتی مانند شیر گاو تبدیل می‌کند.

۳. قدرت مکانیکی: فولادهای استیل ضد زنگ دارای قدرت مکانیکی بالا و مقاومت در برابر ضربه، فشار و فشارهای مکانیکی دیگر هستند. این ویژگی آنها را برای استفاده در ظروف بزرگ مناسب می‌کند.

۴. قابلیت شکل‌دهی: استیل ضد زنگ به راحتی قابل شکل‌دهی است و می‌توان آن را به اشکال مختلفی برای ساخت ظروف مانند دیگ‌ها و مخازن استفاده کرد.

۵. بهداشتی و قابلیت شستشو: استیل ضد زنگ به دلیل سطحی صاف و غیرمسامی، ضدباکتری و ضدعفونی است. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که ظروف استیل ضد زنگ به راحتی قابل شستشو و بهداشتی باشند.

استیل ضد زنگ به علت ویژگی‌های بالا و متنوعی که دارد، در صنعت غذایی، پزشکی، شیمیایی و بسیاری از صنایع دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.

طرز تهیه شیرینی پودر قند

مواد لازم:

۲ و ۱/۲ پیمانه پودر قند
۱ پیمانه آرد سفید
۱/۲ قاشق چایخوری بیکینگ پودر
نصف قاشق چایخوری نمک
۱/۲ پیمانه کره نرم
۲ عدد تخم‌مرغ
۲ قاشق چایخوری وانیل
۱/۲ پیمانه شیر

طرز تهیه:
۱. در یک کاسه متوسط، پودر قند، آرد، بیکینگ پودر و نمک را با هم مخلوط کنید.
۲. در کاسه دیگر، کره نرم و قند را با هم ترکیب کنید و آنها را با استفاده از میکسر یا همزن برای چند دقیقه بزنید تا مخلوط خوبی شود.
۳. تخم‌مرغ‌ها را به مخلوط کره و قند اضافه کنید و آنرا به خوبی ترکیب کنید.
۴. وانیل را به مخلوط اضافه کنید و دوباره همزن کنید تا همگن شود.
۵. مخلوط خشک (آرد، پودر قند و غیره) را به تدریج به مخلوط مرحله قبلی اضافه کنید و آنرا با استفاده از یک قاشق یا یک اسپاتول ترکیب کنید، تا تمام مواد به خوبی مخلوط شوند.
۶. شیر را به تدریج به ترکیب اضافه کنید و مواد را با هم ترکیب کنید تا تشکیل یک خمیر نرم و چسبناک شود.
۷. خمیر را درون رول‌های غذایی یا پلاستیکی بسته کنید و آن را در یخچال بگذارید تا حداقل ۱ ساعت خنک شود.
۸. فر را به دمای ۱۸۰ درجه سانتیگراد (۳۵۰ درجه فارنهایت) گرم کنید.
۹. سینی پخت را با کاغذ پخت یا پوشش موجود در سینی پخت پوشانید.
۱۰. خمیر را از یخچال بیرون بیاورید و به قطعات کوچک تقسیم کنید و آنها را به شکل دلخواه درآورید.
۱۱. قطعات شیرینی را روی سینی پخت قرار دهید و آنها را درون فر بگذارید.
۱۲. شیرینی‌ها را برای ۱۰-۱۵ دقیقه یا تا زمانی که سطح آنها طلایی وسرخ شوند، درون فر بپزید.
۱۳. بعد از پخت، شیرینی‌ها را از فر بیرون بیاورید و روی یک سبده یا سینی خنک‌کننده قرار دهید تا خنک شوند.
۱۴. بعد از خنک شدن کامل، شیرینی‌ها را می‌توانید با پودر قند تزئین کنید.

از شیرینی‌هایی که با پودر قند می‌توانید پخت استفاده کنید. با این حال، اگر به دنبال شیرینی‌های خاصی هستید، توصیه می‌شود از کتاب‌ها یا سایت‌های آشپزی معتبر استفاده کنید تا دستورالعمل‌های دقیق‌تر و شیرینی‌های متنوع‌تر را بیابید.

چندی پیش این خبر منتشر شده بود که چند کشور در دنیا به فناوری تولید برق از پسماند ها و زباله های خانگی دست پیدا کرده اند و درین فناوری پیشرو شده اند

در این مقاله ما قصد داریم تا به شما بگوییم که این چطور امکان پذیر خواهد بود

با ما همراه باشید

سوالی که قبل از هر توضیحی باید به آن پاسخ دهیم این است که زباله چیست؟

زباله چیست؟

زباله به مواد یا اشیاءی اطلاق می‌شود که دیگر از آن‌ها استفاده نمی‌شود و به عنوان ناخالصی‌ها، پسماندها یا فضولات تلقی می‌شوند. زباله‌ها می‌توانند از منازل، کسب و کارها، صنایع، مدارس، بیمارستان‌ها و سایر منابع مختلف تولید شوند.

انواع زباله عموماً براساس خصوصیات مختلفی مانند منشأ، ترکیب شیمیایی، حالت فیزیکی و خطرات محتمل تقسیم‌بندی می‌شوند. در زیر، چند نوع رایج زباله را می‌توانید بیابید:

1. زباله آشپزخانه: شامل زباله‌های آشپزخانه مانند ضایعات غذایی، پوست و پوکه میوه و سبزیجات، قهوه‌باقیمانده، پوشش تجزیه نشده و غیره است.
2. زباله ناشی از باغبانی: این شامل برگ‌ها، گل‌ها، شاخه‌ها، چمن‌های مقطر و سایر ضایعات گیاهی است.
3. زباله پلاستیکی: شامل بطری‌ها، بسته‌بندی‌های پلاستیکی، ظروف یکبار مصرف و سایر محصولات پلاستیکی است. انواع پلاستیکها می‌توانند شامل پلی‌اتیلن (PE)، پلی‌پروپیلن (PP)، پلی‌وینیل کلراید (PVC) و غیره باشند.
4. زباله کاغذی: شامل کاغذهای بازیافتی، کاغذ مصرفی، جعبه‌ها، مجلات، روزنامه‌ها و سایر محصولات کاغذی است.
5. زباله فلزی: شامل آهن، آلومینیوم، برنج، مس، قلع، طلا، نقره و سایر مواد فلزی است.
6. زباله شیشه‌ای: شامل بطری‌ها، لیوان‌ها، شیشه‌های بشقابی و سایر محصولات شیشه‌ای است.
7. زباله الکترونیکی (e-waste): شامل تلفن همراه، کامپیوتر، تلویزیون، لپ‌تاپ، دستگاه‌های الکترونیکی قدیمی و سایر محصولات الکترونیکی است.
8. زباله خطرناک: شامل مواد شیمیایی خطرناک مانند باطری‌ها، روغن‌های موتور، محصولات شیمیایی خانگی، داروها، مواد نفتی و غیره است.
9. زباله طبی: شامل ضایعات پزباله به مواد یا اشیاءی اطلاق می‌شود که دیگر از آن‌ها استفاده نمی‌شود و به عنوان ناخالصی‌ها، پسماندها یا فضولات تلقی می‌شوند. زباله‌ها می‌توانند از منازل، کسب و کارها، صنایع، مدارس، بیمارستان‌ها و سایر منابع مختلف تولید شوند.

انواع زباله عموماً براساس خصوصیات مختلفی مانند منشأ، ترکیب شیمیایی، حالت فیزیکی و خطرات محتمل تقسیم‌بندی می‌شوند. در زیر، چند نوع رایج زباله را می‌توانید بیابید:

1. زباله آشپزخانه: شامل زباله‌های آشپزخانه مانند ضایعات غذایی، پوست و پوکه میوه و سبزیجات، قهوه‌باقیمانده، پوشش تجزیه نشده و غیره است.
2. زباله ناشی از باغبانی: این شامل برگ‌ها، گل‌ها، شاخه‌ها، چمن‌های مقطر و سایر ضایعات گیاهی است.
3. زباله پلاستیکی: شامل بطری‌ها، بسته‌بندی‌های پلاستیکی، ظروف یکبار مصرف و سایر محصولات پلاستیکی است. انواع پلاستیکها می‌توانند شامل پلی‌اتیلن (PE)، پلی‌پروپیلن (PP)، پلی‌وینیل کلراید (PVC) و غیره باشند.
4. زباله کاغذی: شامل کاغذهای بازیافتی، کاغذ مصرفی، جعبه‌ها، مجلات، روزنامه‌ها و سایر محصولات کاغذی است.
5. زباله فلزی: شامل آهن، آلومینیوم، برنج، مس، قلع، طلا، نقره و سایر مواد فلزی است.
6. زباله شیشه‌ای: شامل بطری‌ها، لیوان‌ها، شیشه‌های بشقابی و سایر محصولات شیشه‌ای است.
7. زباله الکترونیکی (e-waste): شامل تلفن همراه، کامپیوتر، تلویزیون، لپ‌تاپ، دستگاه‌های الکترونیکی قدیمی و سایر محصولات الکترونیکی است.
8. زباله خطرناک: شامل مواد شیمیایی خطرناک مانند باطری‌ها، روغن‌های موتور، محصولات شیمیایی خانگی، داروها، مواد نفتی و غیره است.

چگونه می توان از زباله انرژی تولید کرد؟

تبدیل زباله به منابع انرژی می‌تواند از طریق فرآیندهای مختلفی صورت بگیرد. دو روش اصلی برای تولید انرژی از زباله عبارتند از:

تولید برق از زباله: در این روش، زباله به منابع انرژی مانند بیوگاز، سوخت‌های جامد مشتق شده یا حرارت تبدیل می‌شود. برخی از روش‌های استفاده شده در این فرآیند عبارتند از:

• بیوگاز: زباله آلی مانند ضایعات گیاهی و حیوانی، فضولات حیوانی و زباله‌های غذایی را می‌توان در واحدهایی به نام تصفیه‌خانه‌های بیوگاز تجزیه و تحلیل کرده و بیوگاز را به دست آورد. بیوگاز معمولاً شامل متان است که می‌تواند به عنوان سوخت برای تولید برق و حرارت در نیروگاه‌ها استفاده شود.

• سوخت‌های جامد مشتق شده: زباله‌های غیرقابل تجزیه مانند پلاستیک، کاغذ، بسته‌بندی‌ها و مواد قابل سوختن دیگر را می‌توان به سوخت‌های جامد مشتق شده تبدیل کرد. این سوخت‌ها معمولاً در نیروگاه‌های کهنه‌سازی شده با استفاده از فناوری‌های مانند سوخت‌های جمع‌آوری شده (RDF) مورد استفاده قرار می‌گیرند.

1. تولید حرارت از زباله: در این روش، زباله به صورت مستقیم به عنوان منبع حرارت در نیروگاه‌های حرارتی استفاده می‌شود. زباله با استفاده از فرآیندهای احتراق و اکسیداسیون تبدیل به حرارت می‌گردد و این حرارت برای تولید بخار استفاده می‌شود که سپس به تولید برق می‌انجامد.

مقررات و روش‌های دقیق برای تولید انرژی از زباله ممکن است بسته به مکان و منطقه متغیر باشند. علاوه بر این، در هر مورد، نیاز به پرداختن به مسائل مرتبط با محیط زیست و اثرات جانبی احتمالی این فرآیندها وجود دارد تا از تأثیرات منفی بر محیط زیست جلوگیری شود.

چه اثرات جانبی ممکن است در تولید انرژی از زباله وجود داشته باشد؟

تولید انرژی از زباله می‌تواند به اثرات جانبی محیط زیستی منجر شود. برخی از اثرات جانبی احتمالی عبارتند از:

1. آلودگی هوا: فرآیندهای احتراق زباله ممکن است منجر به آلودگی هوا با انتشار گازهای آلاینده شوند. این گازها شامل مواد مخربی مانند دی‌اکسید کربن، دی‌اکسید گوگرد، دی‌اکسید نیتروژن و ذرات معلق است که می‌توانند به کیفیت هوای محلی و سلامت انسان‌ها آسیب برسانند.
2. تولید خاکستر: پسماندهای جامد تولید شده در فرآیندهای احتراق زباله به نام خاکستر تلقی می‌شوند. این خاکسترها ممکن است حاوی مواد سمی و آلاینده باشند که نیاز به مدیریت مناسب برای جلوگیری از آلودگی خاک و آب دارند.
3. مدیریت پسماندها: تولید انرژی از زباله نیازمند مدیریت مناسب پسماندها است. این شامل جمع‌آوری، حمل و نقل، ذخیره سازی و دفع صحیح پسماندها می‌شود. ناکارآمدی در مدیریت پسماندها می‌تواند به آلودگی خاک و آب، ایجاد بوهای نامطبوع و احتمالاً به تأثیرات منفی بر روی حیوانات و گیاهان محلی منجر شود.
4. مصرف منابع طبیعی: تولید انرژی از زباله می‌تواند نیاز به مصرف منابع طبیعی مانند چوب و سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد. با این حال، برای تأمین انرژی از زباله، نیاز به منابع دیگری مانند آب و انرژی برق برای فرآیندهای پیش‌تیمار و عملیاتی وجود دارد.

برای کاهش اثرات جانبی، اهمیت به مدیریت پسماندها، استفاده از فناوری‌های پاک و کارآمد در فرآیندهای احتراق و تکنولوژی‌های تصفیه آلاینده‌ها، بهبود مدیریت خاکستر و اجرای قوانین و مقررات محیط زیستی در این زمینه به‌عنوان چشم‌اندازی پایدار مهم هستند.

چگونه می‌توان مدیریت پسماندها را بهبود داد تا اثرات جانبی کاهش یابد؟

بهبود مدیریت پسماندها می تواند منجر به کاهش اثرات جانبی و حفاظت از محیط زیست شود. در زیر چند راهکار برای بهبود مدیریت پسماندها آورده شده است:

1. سلسله مراتب مدیریت پسماندها: از مهم‌ترین راهکارها برای بهبود مدیریت پسماندها، استفاده از سلسله مراتب مدیریت پسماندها است. این شامل سه مرحله اصلی است: کاهش (reduce)، بازیافت (reuse) و بازیابی (recycle). با توجه به اولویت این سلسله مراتب، باید تلاش کنید برای کاهش حجم پسماندها از طریق مصرف پایین‌تر و استفاده مجدد از مواد، همچنین ارجاع پسماندها به فرآیندهای بازیابی و بازیافت.
2. جمع‌آوری جداگانه: ترتیب دادن به جمع‌آوری جداگانه پسماندها می‌تواند روند بازیافت و بازیابی را تسهیل کند. این روش به شناسایی و جدا کردن پسماندهای قابل بازیافت مانند کاغذ، پلاستیک، فلزات و شیشه، و ارسال آنها به واحدهای بازیافت مربوطه کمک می‌کند.
3. فرآیندهای بازیافت و بازیابی بهینه: توسعه فرآیندهای بازیافت و بازیابی بهینه برای پسماندها می‌تواند به کاهش مصرف منابع طبیعی و کاهش تولید زباله‌ها منجر شود. این شامل استفاده از فناوری‌های پیشرفته برای بازیافت و بازیابی مواد قابل استفاده است.
4. ارتقای آگاهی عمومی: آگاهی عمومی درباره اهمیت مدیریت پسماندها و تأثیرات آن بر محیط زیست می‌تواند به بهبود مدیریت پسماندها کمک کند. آموزش و اطلاع‌رسانی به جامعه در مورد جدیدترین روش‌ها و فناوری‌های مدیریت پسماندها می‌تواند الگوی مصرف پایدار و جدید را ترویج کند.
5. تشویق به استفاده از محصولات بازیافتی: دولت‌ها و سازمان‌ها می‌توانند با اعمال محدودیت‌ها و تشویق‌ها به استفاده از محصولات بازیافتی، تولید و مصرف پایدار را ترویج کنند. تشویق مالی، تخفیف مالیاتی و استفاده از برچسب‌های محصولات پایدار می‌توتوصیه می‌کنم برای اطلاعات دقیق‌تر در مورد مدیریت پسماندها و بهبود آن، با مراجع محیط زیستی محلی، سازمان‌ها و وزارتخانه‌های مربوطه تماس بگیرید.