مواد نگهدارنده در مواد غذایی، مانند افزودنی‌های مواد غذایی (E numbers)، برای افزایش ماندگاری، ایمنی و قابلیت استفاده طولانی‌مدت از محصولات غذایی به کار می‌روند. این مواد می‌توانند از منشأ طبیعی یا مصنوعی باشند و در ترکیبات گوناگونی از غذاها مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، استفاده بیش از حد یا نادرست از این مواد می‌تواند به خطراتی برای سلامتی انسان‌ها منجر شود. در زیر به بررسی رایج‌ترین مواد نگهدارنده و خطرات آنها می‌پردازیم:
با ملاس آریا همراه باشید
بوتیل هیدروکسی آنیزول (BHA) و بوتیل هیدروکسی تولوئن (BHT):
این مواد نگهدارنده به عنوان آنتی‌اکسیدان‌ها استفاده می‌شوند تا از فساد چربی‌ها در مواد غذایی جلوگیری کنند. اگرچه از لحاظ سلامتی به عنوان ایمن تلقی می‌شوند، مطالعاتی نشان داده‌اند که مصرف بالا ممکن است باعث تحریک سیستم ایمنی و افزایش خطر بروز برخی از بیماری‌ها مانند سرطان شود.
نیترات و نیتریت:
این مواد نگهدارنده در محصولات گوشتی، مخصوصاً سوسیس و کالباس، برای جلوگیری از رشد باکتری‌های خطرناک از جمله باکتری بوتولینوم استفاده می‌شوند. مصرف زیاد نیترات و نیتریت ممکن است باعث تشکیل ترکیبات نیتروزامینی (موادی که به عنوان عامل خطرناک در بروز سرطان شناخته می‌شوند) شود.
سوربات های پتاسیم و کلسیم:
این مواد نگهدارنده برای محافظت از مواد غذایی در برابر رشد قارچ‌ها، مخصوصاً در محصولات نانوایی و شیرینی‌پزی استفاده می‌شوند. استفاده بیش از حد از این مواد ممکن است باعث عوارض ناشی از حساسیت و یا مشکلات گوارشی شود.
آنتی‌بیوتیک‌های مصنوعی:
این مواد در برخی از محصولات میوه و سبزیجات به کار می‌روند تا از رشد باکتری‌های مخرب جلوگیری کنند. استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند باعث مقاومت باکتری‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک‌های طبیعی شود و به طور کلی برای سلامتی عموم مضر باشد.
گلوتامات نمک و سایر مواد نمکی:
این مواد نگهدارنده در برخی از محصولات غذایی مانند پودینگ، سس‌ها و انواع حلواها به کار می‌روند. مصرف بالای گلوتامات نمک ممکن است باعث بروز علائم مانند سردرد، افزایش فشار خون و گاهی حتی حساسیت‌های غذایی شود.
ملاس آریا بزرگترین تولید کننده ملاس به صورت جزئی در ایران
ارسال دیدگاه